Jeden dzień – David Nicholls

Z reguły omijam romanse i powieści obyczajowe. Rzadko mają coś nowego do powiedzenia, napisane są na podstawie jednego schematu i niczym nie zaskakują. Ale jak w każdym gatunku, od czasu do czasu pojawiają się książki łamiące stereotypy. I muszę Wam powiedzieć, że ta książka taka jest. Od początku do końca.

Ale może po kolei. Co w ogóle napadło mnie, żeby ją przeczytać mając na półce nowiutkiego Kinga i drugą część Achai? Sama konstrukcja fabularna. Autor wiedzie nas przez dwadzieścia lat życia Emmy i Dextera, a każdy rozdział opisuje tylko jeden dzień roku: 15 lipca. Choć z początku jest to dość zaskakująca forma i wydaje się dziwna, lekkie pióro Nichollsa szybko nas przyzwyczaja do tego typu narracji. I tak przyznaję, były momenty frustrujące, gdy bardzie chciałam się dowiedzieć, co wydarzy się następnego dnia, a Autor bezczelnie przeskakiwał rok naprzód. Jednak nie mogę uznać tego za minus, choćbym nawet bardzo chciała. A nie chcę.

A więc myślę że boisz się być szczęśliwa. Z jakiegoś powodu uważasz, że Twoje życie powinno być szare, nieciekawe i trudne. Myślę że specjalnie przyjmujesz pozę wiecznie niespełnionej, nieszczęśliwej ofiary losu - tak jest łatwiej, nie? Lubujesz się w swoich porażkach i nieszczęściach bo możesz je z łatwością obrócić w żart...

Głównymi bohaterami są Emma Morley i Dexter Mayhew. Pomimo dość namiętnego początku znajomości, zamiast parą zostają przyjaciółmi. I śledzimy ich losy, gdy oddaleni od siebie o setki kilometrów piszą do siebie listy, czy mieszkając w tym samym mieście, wychodzą na kolację. Różnią się od siebie jak ogień i woda. Emma zdecydowanie spokojniejsza, poukładana, marząca o karierze pisarki. Dexter szalony, żyjący chwilą, pochłonięty przez show-biznes. I choć zarówno czytelnicy, jak i bohaterowie poboczni powieści, czują, że w powietrzu jest coś więcej niż przyjaźń, Autor zdaje się z nas śmiać i kpić. Udowadnia, że jego książka jest bardziej jak życie, a nie kolejna mdła powieść. I na nic nasze przewidywania i prognozy. NIKT z Was nie zgadnie, jak ta książka się kończy.

Przyszłość nigdy nie jest taka, jakiej się spodziewamy. Właśnie dlatego jest tak cholernie ekscytująca.

kard z ekranizacji książki

Fantastyczna jest możliwość oglądania ewolucji Emmy i Dextera, gdy przeradzają się ze studentów, którzy nie bardzo wiedzą co począć ze swoim życiem, w dorosłych z zupełnie innymi priorytetami marzeniami. Również zestawienia dwóch tak różnych osobowości wyszło Nichollsowi mistrzowsko. Żyjący w innych środowiskach, z innymi celami i wartościami, bohaterowie często nie mogą zrozumieć działań drugiej osoby, dochodzi między nimi zarówno do gwałtownych konfliktów, jak i ciekawych rozmów.

Ale żeby nie było tak kolorowo. Książka była miejscami przegadana, co sprawiało, że łatwo było mi ją odłożyć. Było kilka scen, momentów, które chętnie bym ominęła, bo zwyczajnie mnie nudziły. Jednak pomimo to, bardzo ją Wam polecam. Będzie świetnym towarzyszem na plaży, albo w pociągu w drodze na wakacje.

________________________

David Nicholls – Z wykształcenia aktor, obecnie pisarz i scenarzysta. W swoim dorobku ma m.in. cieszącą się dużym uznaniem współczesną wersję "Wiele hałasu o nic". Za pracę scenarzysty dwa razy został nominowany do nagród BAFTA.

Źródło: lubimyczytać.pl


Ps. W komentarzach wprowadziłam ochronę przed spamem, ponieważ ostatnio atakował bloga nieustannie. Mam nadzieję, że wybaczycie mi tą małą niedogodność.